Við megum aldrei gleyma

Samkvæmt Sameinuðu þjóðunum hafa höft og lokanir vegna kórónaveirunnar þegar valdið dauða hundruða þúsunda barna í þriðja heiminum. Röskun vegna lokana skóla hefur grafalvarlegar afleiðingar fyrir börn. Og eins og rannsóknir hafa þegar sýnt, höfðu þessar aðgerðir engin teljandi áhrif á dauðsföll af völdum Covid-19, en eiga eflaust stóran þátt í aukningu umframdauðsfalla af öðrum orsökum. Nú, þegar tilraunir til að hægja á eða stöðva útbreiðslu veirunnar, annað hvort með lokunum eða bólusetningu, hafa mistekist, og hún er orðin landlæg, er kominn tími til að halda áfram. En það er ekki kominn tími til að gleyma. Því ef við gleymum er hætta á að við endurtökum þessa skelfilegu tilraun.

Í stuttu máli er staðan þessi: Upplýsingar um árangursleysi og alvarlegar afleiðingar sóttvarnaraðgerða koma hægt og rólega fram. Sífellt meiri upplýsingar um hamfarirnar af völdum þeirra eru að koma upp á yfirborðið, jafnvel teknar að birtast í meginstraumsmiðlum. Fólk er farið að finna efnahagslegu afleiðingarnar á eigin skinni og tilraunir til að hengja þær allar á stríðið í Úkraínu eru dæmdar til að mistakast. Jafnvel þótt meirihluti hinna bólusettu kunni enn að halda fast í þá trú sína að bólusetningin hafi komið þeim að gagni, þá er gagnsleysi efnanna og vísbendingar um umframdánartíðni af þeirra völdum í raun of augljóst til að hægt sé að neita því. Og nú kemur jafnvel í ljós að upprunalegu fullyrðingarnar um virkni voru byggðar á fölsun gagna.

Á sama tíma hafa flestir gerst virkir þátttakendur í að ýta undir orðræðuna um gagnsemi lokana og bólusetninga. Þeir hafa endurtekið möntrurnar svo oft að þeir eru sjálfir orðnir hagaðilar; orðræðan er einnig þeirra, sem þýðir að það er erfitt að skipta um skoðun. Það er erfitt að viðurkenna að maður hafi verið blekktur, sérstaklega þegar maður hefur sjálfur tekið virkan þátt í að blekkja aðra. Og ef maður hefur gengið hart fram í að útskúfa óbólusettum vinum og ættingjum sér maður kannski enga leið til baka.

Flestir trúa enn hinni opinberu frásögn, telja þá sem efast um bóluefnin brjálaða „bólusetningarandstæðinga“ og trúin á gagnsemi lokananna grundvallast á mjög sterkri innsæisvillu sem erfitt er að komast undan. Að viðurkenna að það sem maður hefur stutt af heilum hug valdi ekki aðeins eymd og dauða um allan heim, en skaði einnig manns eigin börn fyrir lífstíð er líklega of erfitt fyrir flesta. Því loka þeir augunum.

Varnaðarorð áður en lengra er haldið: Nánast strax í upphafi áttaði ég mig á því að það var eitthvað gruggugt við frásögnina sem haldið var að okkur; það var svo mikið misræmi á milli staðreyndanna og frásagnarinnar. Reyndar hafði ég einbeitt mér að beitingu gagnrýninnar, röklegrar hugsunar í aðdragandanum, og gaf út bók um efnið rétt áður en heimsfaraldurinn skall á. Gagnrýnin hugsun var mér því ofarlega í huga á þessum tíma. Í megindráttum hafa spár mínar reynst réttar, hvort sem þær snúa að afleiðingum sóttvarnaraðgerða, árangursleysi bólusetninganna, gagnsleysi grímunotkunar og hafta til að hindra smit. En það að hafa rétt fyrir sér um eitt atriði þýðir ekki að maður hafi endilega rétt fyrir þér um önnur, og það að ég tilheyri litlum minnihlutahópi með sterkar skoðanir gæti vel spillt greiningu minni og spám.

En hvað sem því líður er mat mitt nú þetta: Ég tel að við séum að nálgast tímamót. Staðreyndirnar tala sínu máli og staðreyndir hafa þann pirrandi vana að koma á daginn; á endanum gera þær það alltaf. Við erum enn á stigi afneitunarinnar, við höldum okkur enn við rangar skoðanir okkar, við erum enn ekki fær um að skilja afleiðingar þess sem okkur var gert; sem við gerðum okkur sjálf, kannski með því að verða fjöldadáleiðslu að bráð eins og sálfræðingurinn Mattias Desmet hefur getið sér til um. En þetta stig getur ekki varað lengi; þetta er lognið á undan storminum.

Fæst gerum við okkur grein fyrir að stormurinn er að skella á. En þau sem spyrja spurninga og geta hugsað skýrt og gagnrýnið, þau sem sjá hvernig lokanir og hindranir, ásamt áður óþekktri peningaprentun hafa leitt af sér verðbólgu, truflanir í aðfangakeðjum og vöruskort, þau okkar sem botna jafnvel svolítið í sálfræði og átta sig á þeim hrikalegu afleiðingum sem lokanir skóla, grímunotkun og einangrun hefur haft á börnin okkar, þau sem hafa lesið skýrslurnar um vaxandi hungur og umframdauðsföll af völdum einangrunar og truflana í heilbrigðisþjónustunni, þau sem geta lesið og skilið læknisfræðilegar rannsóknir og skilið gögnin um virkni bóluefnanna og skýrslur um aukaverkanir af þeirra völdum, þau sjá vísbendingarnar og geta á grunni þeirra horft fram á veginn og spáð fyrir um hvert við stefnum.

Margar af langtímaafleiðingunum munu koma hægt fram. Versnandi menntun barna, sálrænn skaði; þetta opinberast hægt og orsakasambandið er flestum kannski ekki ljóst. Hungur og dauðsföll í löndum þriðja heimsins verða hunsuð á hinum velmegandi Vesturlöndum eins og venjulega, þó ekki í þeim löndum sem verða fyrir áhrifunum. Skaðinn af bólusetningarherferðunum verður sýnilegri eftir því sem tíminn líður, sérstaklega ef svartsýnustu spár um áhrifin á heilsu fólks ganga eftir. En það er hinn efnahagslegi veruleiki sem við stöndum frammi fyrir sem verður háværasta vakningin. Aukin verðbólga rýrir efnahagsstöðu fólks hratt. Margir munu missa heimili sín, lífskjör munu versna, þeir fátækustu munu svelta.

Á Íslandi, eftir fjármálahrunið 2008, þegar gengi krónunnar féll um helming og allir bankar landsins fóru á hausinn, misstu þúsundir heimili sín og atvinnuleysi stórjókst. Snemma árs 2009 urðu víðtæk mótmæli til þess að hrekja lýðræðislega kjörna ríkisstjórn frá völdum. Almenningur snerist gegn hinum áhættusæknu bankamönnum, sem allir dáðust að nokkrum mánuðum áður, í blindri trú á óbilandi hugvitssemi íslenskra fjármála- og viðskiptamanna; og auðvitað gegn stjórnmálamönnum fyrir að hafa ekki séð óveðursskýin sem voru á lofti.

Hverju verður kennt um að þessu sinni? Verður það bara Pútín? Það er ólíklegt, að minnsta kosti mun sú skýring ekki duga lengi; fólk mun leita sökudólganna í eigin nágrenni. Bandaríkjamenn, Kínverjar, Afríkubúar, Indverjar, sem margir hverjir hafa varla heyrt um Úkraínu og sjá Evrópu sem lítilvægan og hrörnandi heimshluta, hversu líklegt er að þeir kenna fjarlægum stríðsherra um, þegar þeirra eigin stjórnmálamenn hafa ekki aðeins ekki svikið loforð sín heldur logið að þeim líka í stórum stíl?

Efnahagslegar afleiðingar munu þvinga fólk til efasemda um annað sem frá stjórnvöldum kemur. Þegar fólk hefur áttað sig á því hvað veldur verðbólgu og gengisfellingu lífeyrisins, tekur það að efast um bólusetningarnar, þó ekki væri nema vegna aukins fjölda dauðsfalla og skaðlegra áhrifa sem margir upplifa. Og þegar maður hefur fundið einhvern til að kenna um eitt fylgir annað gjarna á eftir, sérstaklega ef hann hefur ekki verið alveg heiðarlegur. Þú ákvaðst að trúa þeim, jafnvel þótt þig grunaði að það sem þeir sögðu væri ekki satt; þú valdir að líta framhjá því, en núna; núna hafa þeir gert mér þetta, ég er að missa heimili mitt, ég get ekki fætt fjölskylduna, ég glími enn við langvarandi aukaverkanir síðan ég var bólusett, dóttir mín hefur verið þunglynd síðan skólunum var lokað og það fer bara versnandi; hvað ég var vitlaus að trúa þessum ræflum! Svona mun hlutunum vinda fram. Vendipunkturinn verður efnahagsáfallið. Hitt fylgir í kjölfarið.

En hvað svo? Margir af lykilmönnunum á bakvið hamfarirnar eru þegar teknir að fjarlægja sig frá fyrri áróðri sínum. Nokkrir, eins og hinn breski Mark Woolhouse virðast jafnvel sjá eftir gjörðum sínum. En þeir verða fleiri sem einskis iðrast. Fyrr á árinu sagði íslenski sóttvarnalæknirinn í viðtali að sóttvarnaraðgerðir hér hefðu ekki verið nógu strangar. Og hann sakaði þá fáu stjórnmálamenn sem létu í ljós efasemdir og höfðu áhyggjur af velferð samfélagsins í heild, um að grafa undan samstöðunni á bak við aðgerðirnar. Eins og hann væri keisarinn, stjórnmálamennirnir aðeins þjónar hans. Og hann er ekki einn um þetta. Margt af þessu fólki mun halda áfram að ýta undir frásögnina þó hún molni í kringum það. Þetta fólk verður fyrstu skotmörk reiði almennings. Svo verða það stjórnmálamenn, lyfjafyrirtæki, fjölmiðlar og tæknirisar.

Að sjálfsögðu verður barist á móti af hörku. Allra leiða verður leitað til að blekkja, þagga og afvegaleiða þegar frásögnin byrjar að molna; allt gert til að fela ósannindin og skaðann. Þrýstingur á áframhaldandi grímunotkun, endurnýjaðar lokunaraðgerðir og bólusetningaskírteini mun halda áfram um stund. Og við megum ekki gleyma því að hér eru miklir hagsmunir í húfi; fyrir vissar mjög stórar atvinnugreinar eru samfélagslokanir og einangrun guðsgjöf; mannleg samskipti eru ógn við hagsmuni þeirra. Ritskoðunin verður aukin enn frekar. En þrátt fyrir öll völdin, peningana og tæknina munu staðreyndirnar koma í ljós, sannleikurinn sigrar á endanum. Hann gerir það alltaf.

Sumir gætu sagt að ég sé of bjartsýnn, að við séum nú þegar undir stjórn samsærisafla fjölmiðla, tæknirisa og spilltra embættismanna, það sé engin leið til baka. En er það virkilega svo? Ekki er langt síðan tilraun Bandaríkjanna til að framselja fordæmalaus völd til WHO var afstýrt, sem aðallega má þakka afrískum leiðtogum og hörðum mótmælum almennings. Bólusetningapassarnir eru að hverfa og hvað mun að lokum verða úr þeim áætlunum sem enn eru til um slíkt er óljóst. En auðvitað er hættan enn fyrir hendi.

En það sem raunverulega skiptir máli er hvernig við bregðumst við þegar frásögnin molnar. Ætlum við bara að yppta öxlum og halda áfram daglegu lífi okkar, án tillits til ógnarinnar sem steðjar að frelsi okkar og mennsku? Eða munum við horfast í augu við afleiðingar þess að við höfum ekki hugsað gagnrýnið, afleiðingar trúgirni okkar og skorts á siðferðilegum heilindum, eins og þýska þjóðin neyddist til að gera eftir síðari heimsstyrjöldina, eins og Íslendingar þurftu að gera eftir árið 2008? Munum við að draga þá sem bera ábyrgðina fyrir dómstóla? Munum við læra, enn og aftur á erfiðan hátt, hvernig það eina sem getur komið í veg fyrir slíkar hörmungar í framtíðinni er að axla ábyrgð sem hugsandi einstaklingar sem efast? Og munum við loksins skilja mikilvægi þeirrar niðurstöðu Hönnu Arendt í Uppruna alræðishyggjunnar, að hversu gallað sem það kann að vera, þá er það aðeins fullvalda þjóðríki frjálsra manna, stjórnað af kjörnum fulltrúum sem taka ábyrgð sína alvarlega; eins og Færeyingar gerðu meðan faraldurinn stóð yfir; en ekki embættismenn sem enginn hefur kosið, yfirþjóðleg samtök eða risafyrirtæki; að einungis þjóðríkið er raunverulega fært um að standa vörð um almenn mannréttindi?

Við verðum að halda áfram. Við verðum að endurreisa samfélög okkar, endurreisa siðferðileg gildi okkar og réttindi, endurreisa traust á vísindum og traust milli fólks. En til að halda áfram í raun og veru verðum við fyrst að horfast í augu við, skilja og bregðast við rótum hörmunganna og taka fulla ábyrgð á því hlutverki sem hvert og eitt okkar gegndi. Þess vegna megum við ekki gleyma. Við megum aldrei gleyma.

Greinin birtist fyrst á ensku á vef Brownstone Institute í júní, 2022 og á íslensku á krossgötur.is í nóvember.


Afsökunarbeiðni Danielle Smith og Guðni Th. Jóhannesson

Enn hafa ekki margir stjórnmálamenn beðist afsökunar á framferði sínu undanfarin tæp þrjú ár, hvort sem það hefur snúist um að eyðileggja framtíð barna, drepa fólk úr hungri eða reka það úr starfi vegna afstöðu til lyfjagjafar. Imran Khan, forsætisráðherra Pakistans bað þó þjóð sína afsökunar á "sóttvarnaraðgerðum" strax í apríl 2020, sérstaklega daglaunafólkið, götusalana og annað fátækt fólk sem þurfti að þola hungur og gat ekki fætt börn sín. Einhverjir fleiri þjóðarleiðtogar hafa viðurkennt að hafa gengið of langt. En Danielle Smith, forsætisráðherra Albertafylkis í Kanada er fyrst til að biðjast fyrirgefningar á að hafa rekið ríkisstarfsmenn úr starfi fyrir að þiggja ekki bóluefnin.
Nú bíðum við og sjáum hvort fleiri leiðtogar stíga fram og biðjast fyrirgefningar á þeim skaða sem þeir hafa valdið öðrum með þvingunum eða ákalli um útilokun, án þess að reyna að réttlæta gjörðir sínar. Hér má t.d. nefna Guðna Th. Jóhannesson sem í þingsetningarræðu á síðasta ári sakaði þá sem ekki þáðu "bólusetningu" við kóvít um að nýta sér "rangsnúinn" rétt "til að smita aðra".
Við, þessi fámenni hópur, sem horfði fremur á gögn og rannsóknir en hræðsluáróðursfundi "þríeykisins"; sem héldum haus fremur en að verða sjúkleikanum að bráð, höfum þurft að þola atlögur frá fólki sem við töldum til vina okkar, ásakanir um geðbilun og illmennsku, bíðum einnig. En kannski er sú bið til einskis?
Jeffrey Tucker fjallar hér um fyrirgefninguna, og bendir á að hún snýst ekki aðeins um einstaklinginn sjálfan, heldur snýst hún ekki síður um samfélagið, sá sem getur beðist fyrirgefningar er um leið að þroska sjálfan sig í samfélagi við aðra. 

Úrvinnslan ekki í lagi?

Ég hef reyndar aldrei skilið hvað Úrvinnslusjóður gerir. Held að hann geri reyndar alls ekki neitt heldur sé hann einungis vettvangur til að endurnýta útrunna framsóknarmenn sem fá ekki alvöru vinnu.

Ekki hefur forstjóranum greinilega gengið vel að vinna úr upplýsingum um niðurlagningu aukastarfsins fyrst það hefur tekið sjö ár og einhver annar þurft að taka verkið að sér að lokum. Hann hefur til dæmis ekki veitt því neina athygli að hann hafi aldrei unnið handtak í þessu starfi sínu í sjö ár.

En hjá sjóði sem gerir ekkert er kannski ekki von á öðru.

Man ekki betur en að fyrir nokkrum árum hafi maður á Akureyri verið dæmdur í fangelsi fyrir að hirða peninga sem banki lagði fyrir slysni inn á reikninginn hans.

Er einhver munur hér? Þarf ekki bara að vinna úr framkvæmdastjóranum á þar til gerðri stofnun með svolítið takmörkuðu ferðafrelsi og gaddavír í kring?


mbl.is Þáði 10 milljónir í ofgreidd laun
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

"Segðu aðeins það sem við viljum heyra, eða við sviptum þig lífsviðurværinu"

Þann 15. september sl. lokaði greiðslumiðlunin Paypal reikningum breska blaðamannsins Toby Young, Daily Sceptic vefmiðilsins sem er gagnrýninn á stefnu stjórnvalda í ýmsum málum, og Free Speech Union, sem eru samtök til varnar málfrelsi. Toby Young er í forsvari fyrir bæði Daily Sceptic og Free Speech Union. Tilraunir til að fá haldbærar skýringar á ákvörðun fyrirtækisins eða snúa henni við báru engan árangur og 22. september var greint frá málinu opinberlega.

Breskir stjórnmálamenn bregðast við haftatilburðum Paypal

En í þetta skipti kom háttsemi Paypal í bakið á fyrirtækinu. Toby Young, sem einnig er aðstoðarritstjóri hins þekkta vikurits Spectator, vakti strax athygli á málinu, hópur þingmanna skoraði á viðskiptaráðherrann að bregðast við. Þann 27. september fordæmdi svo ráðherrann, Jacob Rees-Mogg aðgerðir Paypal og krafðist þess að fyrirtækið léti tafarlaust af tilraunum til að hefta tjáningarfrelsi viðskiptavina sinna. Í kjölfarið opnaði Paypal alla reikningana að nýju. Nú má búast við löggjöf gegn slíku framferði á Bretlandi.

Toby Young er svo sannarlega ekki einn um að hafa orðið fyrir barðinu á tilraunum greiðslumiðlunarfyrirtækja til að hefta tjáningarfrelsi. Samtök sem berjast fyrir rétti barna til menntunar, vinstrisinnaðir vefmiðlar, samtök samkynhneigðra og fleiri aðilar hafa lent í því sama. Kannski varð það tjáningarfrelsinu til happs í þetta sinn að Paypal valdi sér þarna óheppilegan andstæðing, þekktan blaðamann með sterk pólitísk tengsl.

Ritskoðunariðnaðurinn heftir frjálsa umræðu

Flest höfum við væntanlega orðið vör við ritskoðun samfélagsmiðla gagnvart öllu efni sem fer í bága við stefnu og aðgerðir stjórnvalda í heilbrigðismálum undanfarin tæp þrjú ár, sama hversu misráðnar aðgerðirnar eru og á hversu veikum vísindalegum grunni stefnan byggir. Þessi ritskoðun byggir að mestu á fullyrðingum hinna vel fjármögnuðu „fact-check“ upplýsingaveitna.

Það er kaldhæðnislegt að tveimur dögum áður en upplýsingar um aðgerðir Paypal gegn Daily Sceptic voru gerðar opinberar stóð ég í ströngu við að hrekja rangfærslur einnar slíkrar veitu, sem hafði ákveðið að umfjöllun um þá ákvörðun danskra yfirvalda að neita þorra fólks undir fimmtugu um bólusetningu gegn Covid-19, fæli í sér „falsfréttir“. Grein mín í Daily Sceptic um efnið nokkrum dögum áður, tíst Toby Young um greinina og öll önnur umfjöllun sem vísaði til ákvörðunar Dana fékk nú stimpilinn „rangar upplýsingar“ á samfélagsmiðlum.

Þetta er aðeins eitt lítið dæmi um ritskoðunina. Ummerki hennar sjást glöggt á efnisvali flestra fjölmiðla, sem ekki þora að ganga gegn ritskoðurunum. Jafnvel höfundar vísindagreina virðast telja sig þurfa að beita sjálfsritskoðun. Nýlegt dæmi um þetta er íslensk rannsókn sem sýndi að líkur á Covid-19 smiti meðal bólusettra væru 42% hærri en annarra, og sem aðrar rannsóknir hafa síðan staðfest, en í inngangi lýstu höfundar muninum sem „smávægilegum“!

Atlagan að tjáningarfrelsinu komin á annað stig

Þegar réttar upplýsingar fá ekki að koma fram eru rangar ákvarðanir teknar. En með aðgerðum fjármálastofnana er atlagan að tjáningarfrelsinu komin á annað og alvarlegra stig, því þar er ráðist beint gegn lífsafkomu fólks. Þess er skemmst að minnast að snemma á árinu þröngvuðu kanadísk stjórnvöld bönkum til að frysta reikninga fólks sem stutt hafði mótmæli vörubílstjóra gegn þvingaðri lyfjagjöf að viðlögðum atvinnumissi.

Eftir að mál Free Speech Union og Daily Sceptic kom upp hefur komið á daginn að fleiri greiðslumiðlunarfyrirtæki hafa stundað svipuð vinnubrögð. Verði áform um afnám reiðufjár og opinberar rafmyntir að veruleika geta stjórnvöld vandræðalaust beitt fólk fjárhagslegum þvingunum vegna skoðana þess. Ekki þarf þá lengur á því samráði við einkafyrirtæki að halda, sem upplýst hefur verið um í málaferlum vísindamannanna Martin Kulldorff, Jay Bhattachariya og fleiri gegn bandarískum stjórnvöldum og samfélagsmiðlum.

Skylda stjórnvalda að verja tjáningarfrelsið, ekki að vega að því

Það er grunnhlutverk stjórnvalda að verja tjáningar- og persónufrelsi almennings. Stjórnvöld sem beita sér fyrir höftum á tjáningarfrelsi, annað hvort beint, eða bak við tjöldin með því að þrýsta á einkafyrirtæki, hafa í raun glatað lögmæti sínu. Breskir þingmenn virðast nú hafa risið upp og vonandi gerist það víðar, og sem fyrst. En á endanum er það hlutverk okkar, almennings í hverju landi, að standa vörð um réttindi okkar. Hér er um sjálfan grundvöll hins frjálsa lýðræðissamfélags að tefla.

Birt í Morgunblaðinu 30. september 2022


Widerspruch macht frei!

Eitt af uppáhaldsviðfangsefnum þýska vísindamannsins sem skrifar á Substack undir nafninu Eugyppius eru uppátæki þýska heilbrigðisráðherrans, Karls Lauterbach, sem nýlega veiktist af Covid-19 þrátt fyrir fjórar bóluefnissprautur.

Ég gef Eugyppiusi orðið:

„We saw last week that Lauterbach’s proposed Infection Protection Act will authorise the German federal states to reimpose mask mandates, with bizarre exemptions for the “freshly vaccinated” – those who have been jabbed within the last three months.

...

Well, after a few days of being lampooned for his dumb rule, Lauterbach decided to address his critics. He tweeted to general astonishment that, actually, “Nobody recommends vaccination every three months,” even though just days before he had promoted rules deliberately incentivising precisely this. Faced with the obvious objections, he went further, asking: “Do you really believe that people are going to get vaccinated every three months just so they can visit restaurants without masks?” even though 48% of his own voters had just told pollsters that’s exactly what they were going to do. “If we really saw this happening,” he continued, “we’d change the rule and end the exemption.”“ 

Í stuttu máli segist þýski heilbrigðisráðherrann vilja undanþiggja þá sem eru bólusettir frá endurnýjaðri grímuskyldu, en um leið hótar hann að afnema undanþáguna ef almenningur nýtir sér hana og heldur áfram að láta bólusetja sig aftur og aftur til að fá undanþáguna, um leið og hann hvetur fólk til endurtekinna bólusetninga.

Sumsé, undanþága fyrir bólusetta, en aðeins ef þeir láta ekki bólusetja sig (og ef þeir gera það ekki, svei þeim þá)!

- - - - - - - - - - - - - -

Skynsemin hefur vissulega ekki notið mikilla vinsælda undanfarna 30 mánuði, en nú erum við að ganga inn í tímabil hinnar hreinu mótsagnar; mótsögnin er hinn nýi guð og Lauterbach er spámaður hans. Setjum nú upp hirðfíflahatta og trúðanef, rétt eins og spámaðurinn gerir, og hegðum okkur eins og fábjánar. Við munum fyllast barnslegri undrun og djúpri gleði þegar við uppgötvum þann óendanlega léttleika tilverunnar sem fullkomið frelsi frá skynseminni færir okkur. Föllumst í faðma við mótsagnirnar: Widerspruch macht frei!


Trúir hann þá á ritskoðun?

Haraldur þessi er ósáttur við að Elon Musk hyggist tryggja tjáningarfrelsi á Twitter. Hann segist halda áfram að "berjast fyrir það sem hann trúir á".

Trúir hann þá á ritskoðun?

Er hann andstæðingur tjáningarfrelsis?


mbl.is Verður áfram og berst fyrir því sem hann trúir á
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

"Afnasistavæðing" Úkraínu

Mér barst í gær þýðing á grein frá rússneskum ríkisfjölmiðli sem gerði að verkum að mér rann kalt vatn milli skinns og hörunds. Eftir lesturinn áttaði ég mig betur á hvað þarna er í gangi. Hér er stutt grein á ensku sem ég skrifaði um þetta efni.

https://thorsteinnsiglaugsson.wordpress.com/2022/04/05/the-denazification-of-ukraine-what-does-it-really-mean/


Árið þegar veröldin missti vitið

Bókin "The Year the World Went Mad" eftir Mark Woolhouse, sem er einn sérfræðinga breskra stjórnvalda sem stýrðu aðgerðum gegn kórónaveirunni, er nú komin út sem hljóðbók og kemur á prent 12. apríl. Í þessari bók viðurkennir höfundur að meira og minna allt sem hann og félagar hans lögðu til og stjórnvöld framkvæmdu hafi verið rangt.

Í þessu viðtali við Spiked-online viðurkennir Woolhouse að markviss vernd, eins og lögð var til af aðstandendum Great Barrington yfirlýsingarinnar hefði verið rétta aðferðin, og að hann og félagar hans hafi vitað það. En þau sem stóðu að Great Barrington yfirlýsingunni voru úthrópuð sem falsvísindamenn - og hverjir gerðu það? Jú, einmitt fólkið sem vissi að þau höfðu rétt fyrir sér.

Hér er brot úr viðtalinu, þar sem Woolhouse er spurður um vernd viðkvæmra hópa:

"Hvernig verndar maður þá þetta fólk? Í fyrsta lagi, þar sem það þarf að vera í einhverjum samskiptum, þá gerir maður þau samskipti eins örugg gagnvart smiti og mögulegt er. Maður gerir allar varúðarráðstafanir sem geta hjálpað, notar grímur, gætir að loftræstingu og líkamlegri fjarlægð. En þetta er ekki nóg eitt og sér Maður þarf líka að ganga úr skugga um að sá sem er í samskiptunum sé ekki sýktur og beri ekki sýkinguna til viðkvæma fólksins sem hann er í samskiptum við. Við ræddum þetta við ýmsa í ríkisstjórninni í apríl og maí 2020. En það var aldrei framkvæmt. Komst aldrei í gang. En samt er alveg ljóst miðað við okkar reynslu að þessi aðferð hefði haft veruleg áhrif. Hún nægði ekki að fullu ein og sér. Það hefði einnig þurft að hamla útbreiðslunni að vissu marki, en það hefði engin þörf verið á samfélagslegum lokunum.“

Lokanir fyrirtækja, ferðabönn lokanir skóla og allar hinar aðgerðirnar voru ekki aðeins gagnslausar heldur stórskaðlegar fyrir samfélagið. En vísindamennirnir sem stýrðu ferðinni, þar á meðal Mark Woolhouse, mæltu með þessum aðgerðum, réttlættu þær og héldu því ranglega fram að þær dygðu. Þeir gerðu lítið úr þeim sem gagnrýndu, útilokuðu þá frá umræðunni, fullyrtu að þeir færu gegn vísindunum. En það var öfugt. Því megum við aldrei gleyma.

Þessi bók er skref í rétta átt. En ég spyr mig þeirrar spurningar hvort höfundurinn hafi beðið þau afsökunar sem höfðu rétt fyrir sér allan tímann, Martin Kulldorff, Sunetru Gupta, Jay Bhattacharya og aðra heiðarlega alvöru vísindamenn sem höfðu hugrekki og siðferðisþrek til að segja sannleikann. Ef ekki þá hvet ég hann til að gera það.


Til að skilja málflutning Pútíns þarf maður að þekkja Solsjenitsín

Ég horfði áðan á brot úr nýlegri ræðu Pútíns, þar sem hann talar fyrir þjóðerniskennd og gagnrýnir af mikill hörku þá sem ekki séu þátttakendur í örlögum rússnesku þjóðarinnar. Hann kallar þá svikara og sníkjudýr. Hann talar um að hreinsa þurfi rússneskt samfélag af spillingu og óeðli.
Rússneski andófsmaðurinn Alexander Solsjenitsín varð frægur og dáður á Vesturlöndum fyrir ádeilu sína á sovéskt samfélag og stjórnarfar í hinni merku bók sinni, "Gúlag eyjaklasinn". En þetta merkir ekki að hann hafi verið fylgismaður vestrænna gilda og lýðræðishefða, heldur var hann rússneskur þjóðernissinni og leit á Rússland sem sérstakan menningarheim, sem byggði á öðrum gildum og viðhorfum en Vesturlönd. Hann var talsmaður hinnar sérrússnesku þjóðernisstefnu sem er í eðli sínu trúarleg, eiginlega í ætt við dulhyggju, fremur en veraldleg. Þar endurspeglaði hann ýmsa rithöfunda og heimspekinga 19. aldarinnar, t.d. Dostojevskí og Séstof.
Það er auðveldara að átta sig á málflutningi Pútíns og þýðingu hans ef maður skoðar hann í ljósi skrifa þessara manna.
 
Hér má sjá ræðubútinn.

« Fyrri síða | Næsta síða »

Um bloggið

Hitt og þetta

Höfundur

Þorsteinn Siglaugsson
Þorsteinn Siglaugsson

Heimspekingur, hagfræðingur og rekstrarráðgjafi og vonsvikinn frjálshyggjumaður.

Athugasemdir eru birtar, en aðeins ef þær eru kurteislegar að mati síðuhaldara. Dónalegum athugasemdum verður hafnað.

Mars 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

Nýjustu myndir

  • Screenshot 2023-03-02 at 21.37.26
  • Screenshot 2023-03-02 at 21.41.11
  • Screenshot 2023-03-02 at 21.41.44
  • Screenshot 2023-03-02 at 21.41.23
  • Screenshot 2023-03-02 at 21.41.44

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (29.3.): 0
  • Sl. sólarhring: 1
  • Sl. viku: 28
  • Frá upphafi: 0

Annað

  • Innlit í dag: 0
  • Innlit sl. viku: 21
  • Gestir í dag: 0
  • IP-tölur í dag: 0

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband