Er mér sama um Víði Reynisson?

Ég fékk flensu fyrir nokkrum árum. Var verulega slappur. Svo lagaðist það.

Ég var ekki áttræður þá. Og er það reyndar ekki enn. Ef ég hefði verið áttræður væri ég kannski ekki til frásagnar.

Svona er lífið.

En ég er heppinn að vera ekki einn af þeim tugþúsundum sem hafa misst vinnuna vegna aðgerða til að koma í veg fyrir að fólk eins og ég fái flensu. Heppinn að vera ekki að byrja í framhaldsskóla og hírast heima í einangrun og þunglyndi, sem enginn veit hvernig endar. Allt vegna aðgerða Víðis Reynissonar og félaga hans.

Það eina sem ég er ekki heppinn með er að búa í samfélagi þar sem gegndarlaus sérhyggja og röklaus óttafaraldur, drifinn áfram af þessum ágæta Víði Reynissyni og félögum hans, gerir að verkum að megnið af samborgurum mínum lætur sér í léttu rúmi liggja þau örlög sem bíða yngstu kynslóðarinnar og þeirra sem standa höllustum fæti.

Er mér sama um Víði Reynisson? Góð spurning.

Víðir tjáir sig um veikindin: Fimm aðrir smitaðir

Að bera sólskinið inn í húfunum

Við hverju bjóst maðurinn eiginlega? Hélt hann að veiran hyrfi ef allir yrðu skyldaðir til að hafa tusku yfir trantinum í búðum og fólk væri þvingað til að hírast í hnapp fyrir utan stórar verslanir í snjó og frosti til að uppfylla einhverjar kjánalegar fjöldatakmarkanir?

Hélt hann að með því að meina unglingum að mæta í skólann sinn, en húka þess í stað heima og falla æ dýpra í þunglyndi og kvíða, og banna íþróttir, myndi veiran hverfa?

Átti þessi náungi ekki að vera læknismenntaður? Og þarf ekki til. Þarf ekki einu sinni stúdentspróf til að gera sér grein fyrir jafn augljósri staðreynd og þeirri að bráðsmitandi sjúkdómur dreifir sér sama hvaða vitleysa er reynd til að bæla hann niður.

Þetta minnir á söguna af því þegar Bakkabræður reyndu að lýsa upp gluggalausa húsið sitt með því að bera sólskinið inn í húfunum sínum. Hjá þeim var þetta alltaf líka "alveg að verða búið".

Og á sama tíma ríkir alger þvermóðska gagnvart sjálfsögðum ábendingum um að gera hið augljósa: Vernda þá sem eru í raun í einhverri hættu, en láta aðra í friði.

Þess í stað er hamast við að bera á borð ósannindi á borð við að allir séu í gríðarlegri hættu, dánarhlutfallið sé tuttugu eða þrjátíufalt það sem það raunverulega er, og að veiran hverfi ef enginn fer út úr húsi.

Það er eiginlega ekki lengur hægt að kalla þetta bara heimsku. Þetta er einfaldlega hyldjúpt siðleysi.

 

„Vísbendingar um að þetta sé að fara upp í veldisvöxt“

Er valkostur við bólusetningu?

Bóluefni sem framleidd eru og markaðssett á undanþágum frá öryggiskröfum geta vitanlega verið vafasöm. Og það er auðvitað eðlilegt að margir séu smeykir við slík bóluefni. Fyrir ungt fólk og börn getur einfaldlega verið áhættuminna að smitast af pestinni, enda eru dánarlíkurnar nánast engar, fremur en taka þá áhættu að búa við alvarlega fötlun það sem eftir er ævinnar.

Hérlendis virðist nánast enginn hafa áhyggjur af bólusetningum með hálfprófuðum efnum, enda sjálfstæð hugsun fremur fátíð. En í mörgum öðrum löndum eru það jafnvel tugir prósenta fólks sem hefur varann á sér gagnvart slíku. Eigi hjarðónæmi að nást á heimsvísu getur því verið nauðsynlegt að hafa aðra valkosti í boði. Og sá valkostur sem þá er helst til staðar er að bjóða yngra fólki, sem ekki tilheyrir áhættuhópum, upp á að smitast náttúrulega.

 

„Aldrei aftur“

Börnin eru í tíunda sæti

Það er fyrirlitlegt hvernig stjórnvöld koma fram gagnvart börnum og unglingum. Hversu mörgum lífum hyggjast forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar, sóttvarnalæknir og landlæknir að fórna á altari þess sjúklega hræðslufaraldurs sem þessir einstaklingar hafa hrundið af stað og hamast nú við að viðhalda? Bara síðast í dag með fráleitum ósannindum um dánartíðni af þessari pest, á svonefndum "upplýsingafundi" sem væri réttnefndari upplýsingaóreiðufundur.

Hversu mörgum ungum lífum ætlar þetta samviskulausa fólk að fórna?

Og hversu lengi ætlar meginhluti þjóðarinnar að styðja þetta framferði athugasemdalaust?

Skora á Menntaskólann við Sund að opna

Alvarlegar og hættulegar rangfærslur?

Kórónaveiran er vissulega lífshættuleg fyrir fólk sem komið er yfir 60-70 ára aldur.

Hjá fólki milli 20-30 ára eru dánarlíkurnar einn af hverjum tíu þúsund - 0,01%

Hjá börnum eru þær einn á móti hundrað þúsund - 0,001%

Bóluefni hafa hins vegar ávallt einhverjar óæskilegar afleiðingar í för með sér fyrir einhvern hluta þeirra sem fá þau. 

Fyrir þessa hópa er því alls ekki sjálfgefið að bólusetning sé hættuminni en það að sýkjast af veirunni.

Það er verulegur ábyrgðarhluti ef þessir læknar eru nú farnir að hvetja til þess að fólk taki óþarfa áhættu með heilsu sína, en það virðist gert hér með því að gera engan greinarmun á áhættunni fyrir mismunandi hópa. Áhrif þessara nýju bóluefna eru eftir allt saman enn tiltölulega lítið þekkt.

Maður spyr sig hvort slíkar rangfærslur gætu varðað við lög eða siðareglur lækna.

„Covid lýkur hvergi fyrr en því lýkur alls staðar“

Athyglivert að þessi kona lendi í þessu

Þórdís Björk Sigurþórsdóttir hefur ritað greinar í blöð og tekið virkan þátt í andstöðu gegn hræðslufaraldrinum og mannréttindabrotum stjórnvalda. Mér finnst afar athyglivert að lögreglan skuli mæta einmitt til hennar og reyna að hrekja burt börn sem eru að vinna að skólaverkefni. Hver skyldi ástæðan vera?

Furðar sig á gluggagægjum lögreglunnar

Svíþjóð er einmitt ekki tilraunaríki

Svíar fóru þá leið að fylgja fremur gamalreyndum aðferðum en að loka samfélaginu. Lokanastefnan er nefnilega tilraunastarfsemi sem aldrei hefur áður verið reynd síðan á miðöldum. Hún olli miklu meira tjóni en ávinningi þá, og það sama á við núna.

Íslendingar í tilraunaríkinu

Eitt lítið dæmi

Eitt agnarlítið dæmi um afleiðingar þess hryllilega hræðslufaraldurs sem nú hefur heltekið heimsbyggðina.

Sorg meðal íbúa Liege

Út úr kófinu!

Tilraunir til að takast á við og ráða niðurlögum kórónaveirufaraldursins á Íslandi hafa þegar skapað ástand sem valdið getur ómældu tjóni á lífi, heilsu og afkomu fólks og gæti varað árum saman. Yngri kynslóðir, tekjulágir og jaðarsettir hópar samfélagsins verða verst úti. Umræður um ástandið og afleiðingar þess hafa mætt mikilli andstöðu og vangaveltur um skynsamlegar, skaðaminni og árangursríkari leiðir til að mæta ástandinu hafa verið kveðnar niður. Þessu á enginn að venjast í opnu lýðræðisríki – þessi umræða verður að fara fram fyrir opnum tjöldum.

(Úr yfirlýsingu hópsins "Út úr kófinu" í dag - sjá nánar hér: kofid.is)

„Það liggur fyrir að þetta er ekki drepsótt“

Vernd viðkvæmra - fundur á morgun!

Það er lykilatriði að vernda þá sem viðkvæmastir eru fyrir sýkingum. Það sýnir þessi dapurlega atburðarás svo ekki verður um villst.

Á morgun kl. 15 munum við Dr. Jón Ívar Einarsson prófessor við Harvard Medical School og Sigríður Á. Andersen alþingismaður ræða við Dr. Martin Kulldorff prófessor við Harvard og einn aðalhöfunda Barrington-yfirlýsingarinnar.

Umræðuefnið snýst einmitt um það hvernig hægt sé að vernda viðkvæma hópa í faraldrinum.

Fundurinn hefst kl. 15 á morgun og verður streymt hér: Er markviss vernd viðkvæmra hópa möguleg?

Ástand og aðbúnaður á Landakoti ófullnægjandi