Aukinn launakostnaður þýðir hærra verð

Þegar launakostnaður eykst mikið hlýtur vöruverð að hækka. Hvort það gerist fyrr eða seinna skal ósagt látið, en á endanum verður það niðurstaðan.

Það þýðir einfaldlega ekkert að loka augunum fyrir þessum áhrifum.

Ef semja á þannig að launabreytingar fari ekki út í verðlag þarf að semja um mjög hóflegar launahækkanir. Hóflegar eru hækkanir sem hafa lítil áhrif á rekstur fyrirtækja. Þessar hækkanir eru ekki hóflegar. Það að bera niðurstöðuna saman við upphaflegu kröfurnar er alveg merkingarlaust: Hækkanirnar hafa umtalsverð áhrif á launakostnað fyrirtækja í matvælaframleiðslu. Því leiða þær til verðhækkana.

„Mjög hættulegur leikur“ hjá fyrirtækjum

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 22.4.2019 kl. 13:46]

Hvers vegna lækka þá ekki verð þegar launakostnaður lækkar og hvers vegna hækka þau oft og ítrekað þó svo að launakostnaður standi í stað?

Það virðist þýða alvega ágætlega fyrir marga seljendur að loka augunum fyrir þessum meintu áhrifum í þeim tilvikum sem það hentar þeim.

Og hvað með hagnað af atvinnurekstri? Hvers vegna hækka laun ekki þegar hagnaður eykst. Það væri fróðlegt að fá skýringu á þessu.

[Þorsteinn Siglaugsson, 22.4.2019 kl. 15:02]

Ég man ekki til þess að laun hafi nokkurn tíma lækkað í kjarasamningum. Eins og við vitum báðir eru laun ekki eini kostnaður fyrirtækja og því hækkar stundum verð þegar aðrir kostnaðarliðir hækka þótt ekki sé um launabreytingar að ræða. Verð á aðföngum og gengi krónunnar eru til dæmis mikilvægar breytur. Eins og við vitum breytist verð á sumum vörum eftir verði aðfanga, til dæmis bensínverð sem er háð olíuverði og gengi og hækkar eða lækkar í takt við breytingar á þessum þáttum.

Hvers vegna hækka laun ekki þegar hagnaður eykst (og lækka þá þegar hagnaður minnkar)? Ég átta mig ekki alveg á þessari spurningu. Laun eru yfirleitt umsamin til lengri tíma fyrirfram en breytast ekki eftir á. Þó eru dæmi um að launaaukar séu tengdir hagnaði fyrirtækja, t.d. í fjármálafyrirtækjum. Þetta er hins vegar undantekning. Ég efast um að margir launþegar myndu sætta sig við að laun þeirra sveifluðust með hagnaði fyrirtækjanna sem þeir starfa hjá.

[Jónatan Karlsson, 23.4.2019 kl. 01:10]

Þá vefst það allavega ekki fyrir þér að samsinna því, að margumræddar ofurhækkanir Kjararáðs hafi hleypt illu blóði í almenna launþega og hafi því í raun og veru verið helsta ástæða þeirrar hringekju sem nú virðist vera komin af stað?

[Þorsteinn Siglaugsson, 23.4.2019 kl. 11:16]

Hækkanir Kjararáðs voru reyndar engar ofurhækkanir. Vandamálið var að í stað þess að breyta launum nokkurn veginn jafnt og þétt voru þau hækkuð seint og þá mikið í einu. Það gripu áróðursmenn á lofti og tókst að blekkja fólk til að trúa því að um ofurhækkanir væri að ræða.

Kjararáð fór klaufalega að ráði sínu með því að leggja vopnin í hendur áróðursmanna og sá klaufaskapur er eitt af því sem ýtti hringekjunni af stað.