Mikilvægt að bíta ekki hendina sem fæðir mann

Fríhöfnin er ríkisfyrirtæki. Vitanlega verða stjórnendur slíkra fyrirtækja að gæta þess að bíta ekki höndina sem fæðir þá. Gagnrýni á heimskulegar stjórnvaldsákvarðanir gæti verið varasöm fyrir fólk í slíkri stöðu.

Segir aðgerðir stjórnvalda ekki aðalatriðið

Hvar er nýja stjórnarskráin?

Áhyggjuefni að þetta sé frétt

Það er mikið áhyggjuefni að afstaða Kára Stefánssonar til þess hvort sóttkví eftir skimun sé skynsamleg ráðstöfun eða ekki skuli vera fréttnæm. Það hvort svo er ræðst af áhrifunum á samfélagið allt. Og ég hef hvergi séð að þessi einstaklingur hafi unnið einhverja heildstæða greiningu á því. Hann veit ósköp einfaldlega ekkert um það. Og staðhæfingar hans um að með þessari seinni skimun verði bara allt eins og venjulega hérlendis eru einfaldlega fáránlegar. Það er algerlega útilokað að hægt sé að koma í veg fyrir útbreiðslu svona veiru.

Allan málflutning Kára Stefánssonar í þessu verður að meta í ljósi þess að nú er hann kominn í vörn fyrir ákvörðun sem tekin var í móðursýkiskasti. Því hefur heyrst fleygt að ástæðan hafi verið hótanir hans sjálfs. Það væri þá ekkert nýtt.

Eftir á að hyggja er raunar öll þessi skimanasaga skólabókardæmi um óstjórn og vanstillingu. Fyrst er ákveðið að opna landið og skima alla, að tillögu Kára Stefánssonar. Opinbera kerfið hefur ekki getu til þess og Kári býðst til að taka það að sér. Engum dettur í hug að ganga þá frá samningi um það verkefni, hversu lengi það eigi að standa, hvað verði greitt fyrir og svo framvegis. Bara vaðið af stað í trausti þess að maður sem í mörg ár hefur gert sér það helst til dundurs að níða niður skóinn af sömu stjórnmálamönnum og hann býðst nú til að hjálpa sjái bara um málið. Nokkrum dögum síðar ákveður hann svo auðvitað fyrirvaralaust að draga sig út úr verkefninu sem hann sjálfur átti frumkvæði að. Ráðherraábyrgð kemur æ oftar upp í hugann.

Þrír smitaðir: Seinni skimun „bráðnauðsynleg“

Skynsamlegar röksemdir

Nu hafa tugþúsundir Íslendinga verið þvingaðar til atvinnuleysis með stjórnvaldsaðgerðum sem eru svo heimskulegar og vanhugsaðar að hugtakið ráðherraábyrgð fer að koma æ oftar upp í hugann. Atvinnugreinin sem þetta fólk starfaði við hefur verið lögð í rúst af stjórnvöldum. Aðrar atvinnugreinar eru stórskaddaðar líka. Það eru engin störf til staðar fyrir allt þetta fólk.

Kristrún bendir hér á hið augljósa: Við aðstæður sem þessar breytir engu um vinnuvilja fólks þótt atvinnuleysisbætur séu hækkaðar. Störfin eru ekki fyrir hendi. En hækkun bótanna er nauðsynleg því annars lifir fólk ekki af. Stóra spurningin er hvort það sé rétt að fjármagnið komi úr vasa skattgreiðenda. Það mætti eins færa að því rök að fyrst ætti að tæma vasa þeirra sem ábyrgðina bera.

„Þetta er okkar styrjöld“

Hagfræðilegt mat, ekki pólitísk ákvarðanataka

Nefndinni sem ráðherra skipaði er ætlað að reyna að leggja mat á áhrif valkostanna á efnahaginn. Nefndin er ekki skipuð til að komast að einhverri málamiðlun um einhverjar aðgerðir, aðeins til að greina áhrifin. Það er því mikill misskilningur að það skipti einhverju máli að "fulltrúar" einhverra hópa séu í nefndinni. Hvað ættu þessir fulltrúar að gera þar? Reyna að afvegaleiða niðurstöðurnar í þágu þeirra sem þeir eru fulltrúar fyrir?

Það má hins vegar gagnrýna hvort í nefndina sé verið að velja það fólk sem mesta þekkingu og vit hefur á þessum málum. Og svo er auðvitað stóra spurningin sú hvernig skipunarbréf nefndarinnar lítur út. Hefur hún fyrirmæli um að greina heildaráhrif, ekki bara hvað gerist fram að áramótum eða fram að kosningum?

Ég hef takmarkaða trú á að þessi nefnd nái utan um hlutverk sitt, en það er ekki vegna þess að í henni séu ekki "fulltrúar" þessara eða hinna hópanna. Slík gagnrýni er alveg marklaus.

Vinnan ómerk án fulltrúa launafólks

Hvar eru dauðsföllin?

Eins og sjá má á gröfunum hefur smitum farið fjölgandi í Frakklandi frá því í byrjun júlí. En hvar eru dauðsföllin? Þau eru sárafá samanborið við fjölda smita, fjöldinn stendur í stað jafnvel þótt smitum fjölgi hratt, þveröfugt við það sem við sjáum í fyrri bylgjunni, þar sem þetta tvennt fylgist greinilega að. Sömu sögu er að segja í flestum öðrum löndum. Er kannski kominn tími til að fara að draga aðeins úr móðursýkinni?

Eða erum við enn stödd á svipuðum stað og í miðju túlípanafárinu í Hollandi, McCarthy fárinu í Bandaríkjunum, eða galdrafárinu evrópska á sínum tíma?

Múnderingin á frönsku ráðherrunum á neðstu myndinni gæti verið vísbending um það.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Smitfjöldi nær hæstu hæðum í Frakklandi

Dómínóáhrifin byrjuð að koma í ljós

Ferðamannastraumur snarminnkar. Tekjur hótela hrynja. Hótel loka. Hótel hætta að greiða leigu. Tekjur fasteignafélaga hrynja. 

Og bara svona ef einhver skyldi ekki átta sig á því, þá eru fasteignafélög fjármögnuð með hlutafé annars vegar, og það er eflaust að miklu leyti í eigu lífeyrissjóða, og lánum frá bönkunum að mestu leyti. Framhaldið er því:

Lífeyrissjóðir tapa. Tryggingafræðileg staða sjóðanna dalar. Lífeyrir er skertur.

Bankarnir fá ekki lán greidd til baka. Bankarnir tapa. Eigendur bankanna, að mestu ríkið, fá ekki greiddan þann arð sem vænst var.

Einhver örlítil von var um að milda mætti þessi dómínóáhrif áður en ráðamenn ákváðu í móðursýkiskasti að loka landamærunum. Sú von er ekki lengur til staðar.

Áhrif veirunnar sögð víðtæk

Engum dottið í hug að efla heilbrigðiskerfið?

Það er hægt að loka landinu, banna hina og þessa starfsemi, trufla skólastarf og menningarlíf, koma þúsundum eða tugþúsundum á vonarvöl með atvinnuleysi.

Það er hægt að keyra ríkissjóð niður í 500 milljarða halla eins og ekkert sé.

Og allt þetta virðist miklu mikilvægara en sú einfalda aðgerð að keyra upp afkastagetu heilbrigðiskerfisins til að takast á við afleiðingar Covid-19 flensunnar hratt og örugglega meðan viðkvæmustu hóparnir eru verndaðir - fást einfaldlega við vandann í stað þess að ýta honum á undan sér með þeim margfalt alvarlegri afleiðingum sem það hefur.

 

Bíða lengur vegna sóttvarnaráðstafana

"Spörum" við 111 störf fyrir hvert smit sem hverfur?

Samkvæmt gögnum á covid.is eru nú 115 manns í einangrun með Covid-19. Þar af eru 9 útlendingar.

Virk smit samtals frá 18. júní eru 274. 83 greind á landamærum, 191 innanlands. Sé núverandi skipting í Íslendinga og útlendinga notuð eru þá 20 þessara smita af erlendum uppruna.

Nú hefur landinu í raun verið lokað fyrir erlendum ferðamönnum, enda undantekning að fólk fari í frí til að dvelja í sóttkví á meðan. Þessari ráðstöfun hlýtur að vera ætlað að fækka umtalsvert smitum sem hingað berast með útlendingum.

Samkvæmt því sem kunnáttumenn í ferðaþjónustu segja mér má búast við að um fimm þúsund manns bætist á atvinnuleysisskrá vegna þessara aðgerða.

Gefum okkur nú að þetta skili góðum árangri og smitin fari niður um kannski þrjá fjórðu, úr tuttugu niður í fimm á tveggja mánaða tímabili. Og sýnum líka ofurbjartsýni og reiknum með að það komi bóluefni og verkefninu ljúki á sex mánuðum. Á því tímabili sparast þá 45 smit.

Niðurstaðan er þá að fyrir hvert smit sem næst að hindra tapist 111 störf. 111 fjölskyldur sem lenda á vonarvöl til að koma í veg fyrir að hingað slæðist einn útlendingur með flensu sem drepur tvo af hverjum þúsund sem fá hana.

Það hlýtur að mega hrósa íslenskum stjórnvöldum fyrir svo frábæran árangur!

Orðunefnd hlýtur að taka málið upp án tafar.

Safna undirskriftum gegn sóttkví

Hvað er maðurinn að kvarta?

Veit hann ekki að það er verið að setja hundruð milljóna í að byggja upp aðstöðu og ráða fólk til að skima ... ehemm ... enga ferðamenn?

Aðstæður á bráðamóttöku aldrei verri