Hvað um niðurgreiðslurnar?

Nú liggur það fyrir, að skattgreiðendur hafa í gegnum tíðina niðurgreitt fjárfestingar í virkjunum til áliðnaðar. Þær niðurgreiðslur koma fram í ábyrgðum ríkisins. Áhrif þeirra eru hvergi færð til bókar, en birtast í aukinni áhættu í rekstri ríkisins og lakari lánakjörum en ella.

Ekki er að sjá að áhrif þess séu tekin með í reikninginn í þessari skýrslu fyrrum stjórnarformanns Landsvirkjunar. Sé það ekki gert er niðurstaðan væntanlega álíka marktæk og ef arðsemi fyrirtækja væri borin saman með því að líta aðeins til launagreiðslna þeirra. Stjórnendum í atvinnulífinu þætti slíkur samanburður væntanlega fyndinn. Ætli stjórnarformaðurinn fyrrverandi hefði líka húmor fyrir honum?

Meiri nettóábati af áli en þorski

Athugasemdir

[Gunnar Th. Gunnarsson, 8.3.2008 kl. 11:21]

Hvar er spáin þín núna um að álverð fari lækkandi á næstu árum?

[haraldurhar, 8.3.2008 kl. 12:53]

   Þorsteinn  það er ótrúlegt hversu mikið tabú það er að ræða á vitrænum grunni niðurgreiðslur og skattahlunnindi er við höfum látið stóriðjufyrirtækjunum í té á undanförnum áratugum.   Það að vera kallaður stóriðjuandstæðingur við það eitt að benda á að við séum að selja orku á hrakvirði, sem má ekki einu sinni upplýsa okkur þegnana um.

    Væntanlega greinir skýrslan hans Jóhannesar mismunun á sköttum og orkuverði  sem ísl. fiskvinnsla greiðir og svo hve stóriðjan greiðir.

    Mér datt í hug að ég byggi í Sovétríkjunum, er ég sá fyrirsögnina með mynd af Friðrik Sóf. i morgunbl í gær                        þar sem greint var frá hagnaði Landsvirkjunar á sl. ári, þar sem kemur að hann sé 5 milljarðar umfram heildar rekstartekjur félagsis, og jafnfram verulega betri en sl. ár, þar sem hagnaðurinn kom til af skattasparnaði ´v. taps.

   Skif Gunnars eru dæmigerð um réttlætinu á vitleysunni

[Gunnar Th. Gunnarsson, 8.3.2008 kl. 14:57]

Er það "vitrænn grunnur" að tala um niðurgreiðslur vegna ríkisábyrgða? Ef ríkissjóður þarf að borga eitthvað eða að hann verði af tekjum vegna þessa verkefnis er auðvitað hægt að fallast á það en staðreyndin er auðvitað sú að framkvæmdirnar fyrir austan er tekjuliður en ekki gjaldaliður.

[Hagbarður, 8.3.2008 kl. 16:24]

Ég tek undir með Haraldi Har. Ég held að það sé meira en "bara" fylgjendur og svo andstæðingar virkjana/stóriðju. Ég tel mig t.d. tilheyra hvorugum hópnum. Ég er fylgjandi virkjunum og uppbyggingu atvinnulífs, þ.m.t. stóriðju. En ég er á móti því að virkja bara vegna virkjunar eða atvinnustarfsemi. Það verður að vera hægt að réttlæta framkvæmdina á "verðinu" og framkvæmdin byggi á arðsemi sem er a.m.k. ekki lakari en arðsemi annarra verkefna sem ríkið gæti komið að á sama tíma. Ég held að við höfum ekki staðið okkur í að semja um nægjnalega hátt raforkuverð frá 1965. Að vísu eru samningarnir, af einhverjum ástæðum ekki sýnilegir, og því kannski rangt að vera að reyna að draga einhverjar ályktanir. Ég er reyndar þeirrar skoðunar að í leyndin felist ákveðin viðurkenning um að verðin séu þannig að þeim sé "erfitt að flagga".

Við þjóðhagsleg áhrif verkefna eins og Jóhannes er að fjalla um, þarf að sjálfsögðu að taka með öll atriði, bæði þau jákvæðu og líka þau neikvæðu. Ég hef reyndar ekki kynnt mér skýrsluna og get þar af leiðandi ekkert tjáð mig um hana. Geri ráð fyrir að ég reyni að verða mér úti um hana og læt þá kannski í framhaldinu í ljós álit mitt.

[Þorsteinn Siglaugsson, 9.3.2008 kl. 13:34]

Takk fyrir góða punkta. Þessa skýrslu þyrfti að gera aðgengilega. En ég hef því miður sterkan grun um að ekki sé tekið tillit til þeirra ábyrgða sem skattgreiðendur hafa gengist í. En vandinn er sá, að ábyrgðirnar hverfa ekki þótt þær séu hvergi færðar til bókar. Áhrif þeirra birtast í lánshæfi ríkisins, því vegna þeirra er rekstur þess áhættumeiri en ella. Hvað álverð varðar veit ég ekki til þess að neinn haldi því fram að raunverð áls fari hækkandi til framtíðar, enda væri það svipað og að halda því fram að hagvöxtur stöðvaðist og þróun hans snerist við til frambúðar.

[Jóhannes Geir Sigurgeirsson (IP-tala skráð) 10.3.2008 kl. 13:57]

Gaman að fá viðbrögð á það sem maður er að vinna. Kvað varðar ríkisábyrgðina þá er ekki auðvekt að átta sig á hvað hún skiptir miklu máli. Erlendar fjármáastofnanir hafa gert tilraun til að meta það fyrir Landsvirkjun. Niðurstaða þeirra var að hún næmi sem svarar 60 punkta lægri vöxtum eða 0,6%. Á móti hefur Landsvirkjun borgað eigendum sínum ábyrgðargjald sem nemur 25 punktum. Á síðustu árum hefur fyrirtækið síðan greitt eigendum sínum arð og ef hann tekinn inn í dæmið þá er arðurinn og ábyrgðargjaldið nánast jafn há upphæð og ávinningurinn af ríkisábyrgðinni ef hún er 0,6%. Persónulega hef ég ekki takið rétt að borga út arð á miklum framkvæmdatímum en þetta hefur verið krafa eigendanna þannig að það væri á margan hátt eðlilegra að líta á arðinn sem viðbótar ábyrgðargjald við þessar aðstæður. Hver hinn raunverulegi ábati er er hins vegar ekki hægt að segja fyrir með vissu fyrr en fyrirtækið stæði frami fyrir þeim aðstæðum. Það er t.d ekki ólíklegt að það mundi ráðast af þáttum eins og eiginfjárstöðu o.fl. Nú um nokkurt skeið hefur verið gerð sú krafa til allara nýrra samninga hjá Landsvirkjun að þeir standi udir vöxtum eins og ríkisábtrgðin sé ekki til staðarmeð þeim fyrirvörum um mat á henni sem er getið hér að framan.

[Þorsteinn Siglaugsson, 18.3.2008 kl. 14:26]

Ert þú þá að segja, Jóhannes, að rekstur Kárahnjúkavirkjunar sé eins og rekstur Landsvirkjunar? Er ekki grundvallarmunur hér á? Annars vegar er fyrirtæki með firnasterka markaðsstöðu og dreifðan kaupendahóp, en hins vegar fyrirtæki sem selur orku til eins kaupanda og er alfarið háð sveiflunum á verði framleiðsluvöru hans. Þessu er auðvitað ekki hægt að jafna saman eins og þú veist nú vafalaust sjálfur.