Gott mál - aðeins einn blettur

Það var vel til fundið að afhenda Hr. Sigurbirni þessi verðlaun. Hann er sannarlega vel að þeim kominn. Dagskráin sem sjónvarpað var fannst mér í nærri alla staði einstaklega skemmtileg og vel unnin. Þó þótti mér nauðgun einhvers náunga í hettupeysu á Gunnarshólma ákaflega ósmekkleg og hallærisleg. Eins og tyggjóklessa á Kjarvalsmynd, eiginlega.

Sigurbjörn Einarsson hlaut verðlaun Jónasar Hallgrímssonar

Athugasemdir

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 16.11.2007 kl. 23:52]

...NEI þetta var töff og alveg í anda Jónasar...ef hann væri á lífi í dag!

[Jón Valur Jensson, 17.11.2007 kl. 09:46]

Ég hélt sjálfur þetta væri hann Erpur, en þá kom í ljós, að það var einn okkar bezti leikari, Benedikt Erlingsson, og kom mér virkilega á óvart, því að ekki náði þessi tjáning til mín, verð ég að viðurkenna.

En um Sigurbjörn Einarsson get ég endurtekið þessi orð mín á slóðinni hans síra Baldurs: Sigurbjörn er snillingur, 96 ára að aldri, að halda þessa glimrandi ræðu kvöldins og það blaðlaust, að séð varð. Hann er yfirburðamaður að hugsun og mannviti og talar af meiri reynslu og þekkingu en nánast allir aðrir í landi okkar.

[Jón Valur Jensson, 17.11.2007 kl. 10:02]

PS. Ég er búinn að svara þér um útlendingana á þessari vefsíðu minni. - Með góðri kveðju,

[Þorsteinn Siglaugsson, 17.11.2007 kl. 11:27]

"Töff" er auðvitað gildishlaðið orð og ákaflega fá hugtök sem er auðveldara að skilja á mismunandi vegu, nema ef vera skyldi "hipp" og "kúl"!

Vissulega er svona lagað smekksatriði, en sjálfum fannst mér orð Sigfúsar Daðasonar "nýjasta sullumbull síbernskunnar" lýsa þessu framtaki best.

[Greta Björg Úlfsdóttir, 19.11.2007 kl. 15:46]

Ég held að tilgangurinn með þessum flutningi Benedikts Erlingssonar á Gunnarshólma hafi verið að leiða áheyrendum fyrir hlustir að ljóðið stæðist fullkomlega tímans tönn, sýna framá að það er jafn kjarnyrt og fagurt í þessum "hipp og kúl" ameríska götumenningar-sullumbull-búningi sem hverjum öðrum.

Þessi flutningur stakk mann þó óneitanlega eftir að vera nýbúinn að hlusta á ræðu hr. Sigurbjörns, þar sem hann varaði á mjög beinskeyttan hátt við áhrifum Ömmu ríku á málfar okkar nútímafólks og þeirri hnignun íslenskrar tungu sem þau áhrif óneitanlega valda.