Er einhver að hugsa um loftslagsbreytingar ...

... þegar verið er að gera alvarlegustu árás sögunnar á lífskjör, líf og heilsu lægstu stétta samfélagsins? 

Sjálfbær þróun sé í hættu

Athugasemdir

[Bjarni Jónsson, 1.11.2020 kl. 10:47]

Það hefur verið sagt, að ekki sé vænlegt að láta lögfræðinga stjórna þjóðfélaginu.  Nú sjáum við, að það er hátíð hjá því að leyfa læknum að stjórna þjóðfélaginu í faraldri.  Þeir einblína á að fækka sýkingum, en taka ekkert tillit til fórnarkostnaðarins.  Það er auðvelt að sýna fram á, að hann er miklu meiri en ávinningurinn af bönnum, lokunum og takmörkunum í þjóðfélaginu.  Sama þótt mælt sé í mannslífum.  Um allan hinn vestræna heim er að renna upp fyrir mönnum, að afleiðingin er grafalvarleg fyrir unga fólkið, sem er að fara út á vinnumarkaðinn og kemst hvergi í vinnu, getur jafnvel ekki lokið námi sínu, af því að verklega þjálfun vantar.  Stéttaskipting eykst.  Þeir, sem geta unnið í fjarvinnu, spara sér ferðirnar í og úr vinnu og eru á fullum launum, en hinir, sem minna höfðu fyrir, lenda í alls konar skerðingum.  Allt er þetta í boði forsætisráðherra, sem er sérfræðingur í glæpasögum, heilbrigðisráðherra og landlæknis, sem reyna að kyrkja einkarekna heilbrigðisstarfsemi, þegar Ríkissjúkrahúsið er í neyðarástandi.  Fyrirskipun Landlæknis til læknamiðstöðva að hætta að framkvæma s.k. valkvæðar skurðaðgerðir, af því að þær geti leitt til fleiri innlagna á Landsspítalann, er ofstjórnun af versta tagi og frekleg árás á stjórnarskrárvarin réttindi til atvinnustarfsemi.  Ákvörðunin er kaldrifjuð, því að hún lengir og magnar þjáningar fjölda fólks.  Fyrir meira en 100 manns, sem fá bót meina sinna, þarf e.t.v. einn að leita til Landsspítala í kjölfarið, en mun fleiri að leita þangað vegna tafanna.  Þessi tilskipun gerir illt verra, og Landlækni setur mjög ofan með henni.   

[Þorsteinn Siglaugsson, 1.11.2020 kl. 11:53]

Landlæknir virðist því miður algerlega vanhæfur, rétt eins og heilbrigðisráðherra. 

[Bjarni Jónsson, 2.11.2020 kl. 10:38]

Þær klikkuðu á því, sem þær áttu að einbeita sér að, sem sé að verja þá, sem vanburðugir eru til að fást við sýkinguna, en vasast síðan í öðru, þar sem aðgerðir þeirra gera aðeins illt verra.  Þetta eru skýr einkenni óhæfra stjórnenda.