Neyðarúrræði, en hvað svo?

Þegar heilsu almennings er ógnað vegna verkfallsaðgerða er auðvitað nauðsynlegt að grípa til aðgerða.

En lagasetning og gerðardómur leysa ekki vandann til frambúðar. Sé það rétt að hjúkrunarfræðingum bjóðist tvöföld laun eða hærri í nágrannalöndum okkar er auðvitað nokkuð ljóst að þeir munu fara þangað. Í kvöldfréttum RÚV var rætt við konum sem kvaðst fá mánaðarlaunin hér með því að vinna sex næturvaktir í Noregi. Ef svo er hlýtur straumurinn að liggja þangað. Það er einboðið.

Hvað er þá til ráða? Verður að margfalda laun hjúkrunarfræðinga, hækka þau langt umfram aðrar stéttir? Eða höfum við einfaldlega ekki efni á að reka hér heilbrigðiskerfi? Það hlýtur í það minnsta að vera ljóst að ef við ætlum að gera það áfram þarf að finna rót vandans og vinna á henni. Vonandi verður tíminn fram til 1. júlí notaður til þess.

 

 

Nauðsynlegt inngrip