Nokkrar spurningar

Þetta er allt hið einkennilegasta mál og síður en svo auðvelt að taka afstöðu til þess. Hér eru nokkrar spurningar sem gætu kannski hjálpað til við það. Lýst er eftir fleirum:

1. Er ekki nauðsynlegt að í jafn stóru máli sé pólitísk samstaða innan meirihlutans áður en ákvörðun er tekin?

2. Gæti nokkuð hugsast að öfund í garð þeirra sem áttu að fá kaupréttarsamningana hafi eitthvað með afstöðu margra að gera? Er öfund rétta forsendan til að taka afstöðu í svona máli?

3. Margir hafa gagnrýnt borgarstjórann fyrir að bregðast stefnu flokks síns um að fyrirtæki á borð við Orkuveituna eigi ekki að standa í áhættusömum samkeppnisrekstri. Hvers vegna finnst þá sama fólki sjálfsagt og eðlilegt að Landsvirkjun skuldsetji skattborgarana til að standa í slíkum rekstri? Það er enginn munur á því að byggja virkjanir fyrir álver og hinu að fjárfesta í erlendum jarðhitaverkefnum, nema þá kannski helst sá, að aldrei hefur neinn einkaaðili viljað koma nálægt hinu fyrrnefnda. Hvers vegna ekki?

4. Getur verið að tiltrú á stjórnendum Orkuveitunnar litist af þeirri staðreynd, að þar hefur talsvert verið bruðlað á undanförnum árum? En jafnframt virðist sem vissar fjárfestingar hennar hafi á endanum reynst mjög skynsamlegar og fáir virðast efast um að REI sé sterkur leikur sem slíkt. Það bendir þá til þess að þarna séu hæfir stjórnendur á ferð, en er það nægjanlegt til að hægt sé að treysta þeim?

5. Væri vandamálið til staðar ef OR væri á einkamarkaði? Hvaða önnur vandamál þyrfti að leysa til að svo gæti orðið?

 

Átti að vaða yfir okkur

Athugasemdir

[Haukur Nikulásson, 8.10.2007 kl. 15:12]

Finnst þér eðlilegt að nefna öfund í þessu sambandi þegar verið er að stela auðlindum þjóðarinnar? Græðgin er í mínum huga ein af leiðinlegustu og lægstu hvötum mannsins. Hún stjórnar því miður alltof mörgum.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 8.10.2007 kl. 17:56]

Ég held að öfund spili þarna inní. En kaupréttarákvæði í opinberum fyrirtækjum eru og eiga e.t.v. að vera viðkvæm mál. Hins vegar er kaupréttarákvæði ágæt gulrót til þess að stjórnendurnir standi sig. Og ef þessir viðskiptaspekulantar eins og Bjarni Ármannsson er tilbúinn að fjárfesta í þessu fyrir hálfan miljarð, þá er það í sjálfu sér gæðastimpill á sameiningunni. En réttast væri að almenningur fengi tækifæri til að kaupa líka.

En varðandi áhættufjárfestinguna sem þú nefnir Einar Bragi og Landsvirkjun, þá gætir þar hjá þér algengs misskilnings. Í fyrsta lagi er ekki hægt að segja að Landsvirkjun sé að skuldsetja skattborgarana, heldur er LV að skuldsetja sjálft sig. Ábyrgðin lendir auðvitað á skattborgurunum ef allt fer á versta veg með arðsemina, þ.e.a.s. ef óskhyggja andstæðinga framkvæmdarinnar rætist (sem engin hætta er á).

Og það er heldur ekki rétt hjá þér Einar bragi að engin einkaaðili hafi viljað koma nálægt því að virkja fyrir stóriðju. Það hefur einfaldlega ekki staðið einkaaðilum til boða hingað til en vonandi verur breyting á því í framtíðinni.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 8.10.2007 kl. 18:19]

Afsakið, setti inn vitlaust nafn á þig Þorsteinn.

[Þorsteinn Siglaugsson, 9.10.2007 kl. 13:56]

Varðandi skuldsetningu er LV í eigu skattborgaranna. Það er augljós orðhengilsháttur að halda því fram að sá sem ábyrgist skuld skuldsetji sig ekki. Að sjálfsögðu er það jafngilt. Varðandi þátttöku einkaaðila var reynt að fá slíka aðila að virkjunum í tíð Finns Ingólfssonar. Þeir höfnuðu því.