Hvernig standast fullyrðingar WHO?

Á vef WHO segir svo:

"Around 1 in every 5 people who are infected with COVID-19 develop difficulty in breathing and require hospital care."

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er að segja, 20% þeirra sem smitast leggjast inn á spítala. Þetta eru hinar opinberu upplýsingar sem unnið er út frá.

Nú liggja fjórir á spítala hér. 450 eru greindir með virkt smit núna. Smitum hefur verið að fjölga línulega, svo ekki er raunhæft að bera saman núverandi fjölda smita og fjölda á sjúkrahúsi. Nær væri að bera fjölda á sjúkrahúsi nú saman við fjölda smitaðra fyrir viku til 10 dögum síðan. Gróflega áætlað voru kannski um 200 virk smit til staðar þá. Það merkir að hlutfallið er tvö prósent: Tvö prósent þeirra sem greindir eru með smit lenda á spítala. Ekki tuttugu prósent.

Við upplifum nú fordæmalaust, manngert samfélags- og efnahagshrun. Forsendur þeirra ákvarðana sem valda hruninu eru upplýsingar frá WHO. Eins og þetta dæmi sýnir eru þær "upplýsingar" einfaldlega fjarstæðukenndar staðhæfingar. Það er á þessum grunni sem stjórnvöld um allan heim eru að taka ákvarðanir sem eiga eftir að verða tugmilljónum manna að aldurtila. Og það er jafnvel gengið svo langt að skilgreina gagnrýni á fjarstæðukenndar staðhæfingar WHO sem "upplýsingaóreiðu". Hefur siðferði ráðamanna einhvern tíma náð dýpri lægðum? Það fer ekki hjá því að umfjöllun Arendt um "banality of evil" komi upp í hugann.

Einn í öndunarvél og fjórir alls á spítala

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 27.9.2020 kl. 12:02]

Fólk virðist gleypa þetta alltsaman eins og nýjar lummur, enda er allt annað ættað úr samsæriskenningasmiðjunni, -svona allavega ef eitthvað er að marka það þegar fjölmiðlar gera svo lítið sem að minnast á þá sem mótmæla samsærinu sjálfu víða um heim.

[Guðjón E. Hreinberg, 27.9.2020 kl. 12:10]

Sammála hverju orði.

Öll raunhyggja virðist gufuð upp, og vísindi meginstraumsins eiga meira skylt við dulspeki og galdra en raunvísindi. 

[Þorsteinn Siglaugsson, 27.9.2020 kl. 12:30]

Siðferði grundvallast að miklu leyti á gagnrýninni hugsun. Hannah Arendt notaði hugtakið einfeldni illskunnar (banality of evil) til að skýra framferði Eichmanns; skipunum er fylgt, áætlunum framfylgt, án minnstu efasemda um siðferðilegt réttmæti þeirra. Á þetta hugtak við einnig þegar áætlanir eru mótaðar og þeim framfylgt án minnsta tillits til heildarafleiðinganna? Er hægt að tala um einfeldni illskunnar í því samhengi, eða er kannski réttara að tala um illsku einfeldninnar?

[Bjarni Jónsson, 28.9.2020 kl. 10:27]

Hver er ályktunin, sem draga má af því, að innan við 2 % sýktra þurfi innlagnar við í núverandi "bylgju" faraldurs á Íslandi ?  Ég tel hana vera þá, afnema eigi mjög íþyngjandi sóttvarnaraðgerðir, einkum eigi að einfalda skimunina á landamærunum, sem nú er tvöföld með innbyggðu fölsku öryggi, og stýra þessum faraldri m.v. álag á sjúkrahúsum.  Samkvæmt Bieltvedt stöddum í Þýzkalandi í Mogganum í dag hafa Þjóðverjar náð góðum árangri með öflugum persónuvörnum, sem ég styð, en án skimana Schengen + þjóðanna á landamærum.  Þar virðist sóttkví ekki vera beitt með jafníþyngjandi hætti og hér.  Með sóttkví má leitast við að stýra fjölda sjúklinga.  Þeir virðast mega ná tölunni 1000 hérlendis, án þess að heilbrigðiskerfið oflestist.

[Þorsteinn Siglaugsson, 28.9.2020 kl. 19:26]

Þetta er hárrétt Bjarni. Eins og Ole Bieltvedt gerir grein fyrir eru Þjóðverjar að ná miklu betri árangri en Íslendingar í að hægja á faraldrinum.