Reynt að fresta áhrifum úrskurðar

Rök Seðlabankans fyrir tilmælum um einhliða vaxtahækkun á erlendum bílalánum virðast vera þau, að of dýrt sé fyrir ríkið og fjármálafyrirtækin að hlíta dómi Hæstaréttar. Nú er það auðvitað ekki í verkahring Seðlabankans að mæla fyrir um framkvæmd réttarfars. Hér er því í rauninni fyrst og fremst um að ræða tilraun til að slá á frest réttaráhrifum hæstaréttardómsins. Rökin fyrir því kunna að vera tvenns konar: Í fyrsta lagi veitist þá fjármálafyrirtækjum svigrúm til að undirbúa sig fyrir aðra niðurstöðu varðandi vexti. Í öðru lagi er komið í veg fyrir að lántakendur fái strax fulla lækkun höfuðstóls og endurgreiðslur vaxta og afborgana sem erfitt gæti reynst að ná aftur til baka færi svo að vextir yrðu á endanum hækkaðir með dómsúrskurði.

Tilmælin eru skiljanleg í þessu ljósi. Það er hins vegar afar óheppilegt að hagfræðingar Seðlabankans skuli ekki láta nægja að benda á ofangreindar röksemdir heldur séu jafnframt að tjá frekar illa ígrundaðar skoðanir sínar á lögfræðilegum þáttum þessa máls. Það er ekki í þeirra verkahring.

Vandi lántakenda er að bílalánafyrirtækin eru líkleg til að verða gjaldþrota þurfi þau að standa full skil á ofteknum greiðslum af lánum og taka á sig lækkun höfuðstóls. Kröfur lántakendanna verða þá almennar kröfur í bú þeirra sem væntanlega fást ekki greiddar að fullu. Lántakar ættu því að leita strax eftir endugreiðslum að svo miklu marki sem mögulegt er og leitast síðan við að deponera í stað þess að greiða beint til lánveitenda og eiga þar með á hættu að tapa fé sínu.

Engin rök fyrir að vaxtakjör haldi