Að bera sólskinið inn í húfunum

Við hverju bjóst maðurinn eiginlega? Hélt hann að veiran hyrfi ef allir yrðu skyldaðir til að hafa tusku yfir trantinum í búðum og fólk væri þvingað til að hírast í hnapp fyrir utan stórar verslanir í snjó og frosti til að uppfylla einhverjar kjánalegar fjöldatakmarkanir?

Hélt hann að með því að meina unglingum að mæta í skólann sinn, en húka þess í stað heima og falla æ dýpra í þunglyndi og kvíða, og banna íþróttir, myndi veiran hverfa?

Átti þessi náungi ekki að vera læknismenntaður? Og þarf ekki til. Þarf ekki einu sinni stúdentspróf til að gera sér grein fyrir jafn augljósri staðreynd og þeirri að bráðsmitandi sjúkdómur dreifir sér sama hvaða vitleysa er reynd til að bæla hann niður.

Þetta minnir á söguna af því þegar Bakkabræður reyndu að lýsa upp gluggalausa húsið sitt með því að bera sólskinið inn í húfunum sínum. Hjá þeim var þetta alltaf líka "alveg að verða búið".

Og á sama tíma ríkir alger þvermóðska gagnvart sjálfsögðum ábendingum um að gera hið augljósa: Vernda þá sem eru í raun í einhverri hættu, en láta aðra í friði.

Þess í stað er hamast við að bera á borð ósannindi á borð við að allir séu í gríðarlegri hættu, dánarhlutfallið sé tuttugu eða þrjátíufalt það sem það raunverulega er, og að veiran hverfi ef enginn fer út úr húsi.

Það er eiginlega ekki lengur hægt að kalla þetta bara heimsku. Þetta er einfaldlega hyldjúpt siðleysi.

 

„Vísbendingar um að þetta sé að fara upp í veldisvöxt“