Guðmundur Andri Thorsson

Ekki nennti ég nú að horfa á "leiðinlega þáttinn" í gærkvöldi frekar en vanalega, enda virðist þar alltaf á ferð sama yfirborslega fólkið, í örlítið breyttum útfærslum milli þátta.

En það kemur auðvitað ekki á óvart og er í stíl við málflutninginn sem maður hefur séð fram til þessa að umræddur annars flokks rithöfundur skuli nú geisa mjög yfir ferðalögum samstarfsmanns síns og það auðvitað að ástæðulausu. Heiðarleiki í málflutningi er sumu fólki áskapaður. Hjá sumum er lágkúran leiðarstefið og fá þeir lítið við það ráðið.

„Góða fólkið er bókstaflega að ærast“

Verður sífellt einkennilegra

Það er ekki vafi á því, miðað við það sem gengið hefur á, að mun einfaldara hefði verið fyrir ráðherra að pressa í gegnum þingið skipun þeirra sem nefndin mælti með en að reyna að finna leið til að jafna kynjahlutföllin.

Það breytir því ekki að málsmeðferð þessarar nefndar er með ólíkindum: Gengið er í að velja nákvæmlega þann fjölda sem skipa á út frá mismun sem nemur broti úr prósenti. Á sama tíma er öllum umsækjendum gefin nákvæmlega sama einkunn í mikilvægum matsþáttum. Ofan í kaupið er excelskjalið fullt af reiknivillum. Svo kemur í ljós að fundargerðir voru aldrei gerðar, í öðru skipunarmáli neitar svo nefndin að afhenda rökstuðning.

Það kemur sumsé ekki á óvart að miðað við þessi vinnubrögð hafi ráðherra ekki þótt einsýnt að fara í einu og öllu að tillögum nefndarinnar. En ég hugsa að hún hljóti að naga sig í handarbakið nú, fyrir að hafa ekki bara farið einföldustu leiðina, jafnvel þótt hún teldi hana ekki rétta.

Neitar að afhenda gögn