Bitlítið verkfallsvopn?

Hef vitanlega fulla samúð með blaða- og fréttamönnum sem eflaust eru ekkert of vel haldnir í launum.

En er rétta leiðin að fara í verkfall?

Blaðamenn eru ekki hjúkkur né læknar, þeir afgreiða ekki í Bónus, aka ekki vörum milli landshluta, þeir eru hvorki flugfreyjur, flugmenn, kokkar eða herbergisþernur.

Verkföll þessara stétta bíta. En hversu mikið bit er í verkfalli blaðamanna? Hversu margir ætli þeir séu til dæmis sem taka ekki einu sinni eftir þessu verkfalli, vegna þess að þeir horfa hvorki né hlusta á útvarps- eða sjónvarpsfréttir, lesa ekki blöð, og fylgjast fremur með erlendum netmiðlum en innlendum? Er þá ekki verkfall þeirra sem skrifa fréttirnar fremur bitlítið - eiginlega svolítið eins og að öskra sig hásan úti í skógi, þar sem enginn er?

Slitnaði upp úr hjá SA og BÍ