Verkföll og fasismi

Í ljósi þess að einhverjir einstaklingar hafa verið svo smekklegir að lýsa tillögu Péturs um að þeir sem með verkföllum skaða þriðja aðila vísvitandi verði látnir sæta ábyrg, er rétt að árétta eftirfarandi:

1. Þar sem samningsfrelsi ríkir geta verkföll tæpast átt sér stað. Launþegar semja þá beint við vinnuveitendur, hver um sig, og séu þeir ósáttir við launin hætta þeir einfaldlega störfum.

2. Af einhverjum ástæðum virðist enginn amast við verðsamráði launþega, en þegar kemur að fyrirtækjum er verðsamráð bannorð. Með öðrum orðum: Iðnaðarmenn sem starfa í eigin nafni mega hafa með sér verðsamráð en ef sömu menn stofna hlutafélög um rekstur sinn, hver og einn, mega þeir ekki hafa verðsamráð. Mjög algengt er raunar að fólk skilji alls ekki að pólitík verkalýðsfélaga er ekkert annað en samráð um verð og með verkföllum er ofbeldi beitt til að ná samráðinu fram.

3. Það er ósiðlegt að nota sér neyð annarra til að hagnast af því sjálfur. Það er nákvæmlega þetta sem verið er að gera þegar stór launþegasamtök skipuleggja verkfall hjá fáum félagsmönnum til að valda til dæmis fársjúku fólki tjóni.

Þörf á ljótum aðgerðum