Má aldrei verða búið!

Þórólfur er nú heltekinn af kvíða yfir því að kannski verði ástandið bráðum búið og hann falli af stalli sínum. Nú eru innlagnir á sjúkrahús ekki lengur næg ástæða til að viðhalda ástandinu og þá er skyndilega bara nóg að einhver sé lasinn einhvers staðar með flensu til að viðhalda hinum gagnslausu ráðstöfunum sem hafa verið hans ær og kýr í bráðum tvö ár. Og svo er vegið að trúverðugleika læknis sem veit svo sannarlega hvað hann er að tala um. Hann er kominn út í horn. Við bíðum róleg og sjáum hvernig fram vindur.

 

Orð Ragnars koma á óvart