Sporvagnar eru flottir, en gamaldags

Það er auðvitað gaman og spennandi að hafa lestir og sporvagna eins og í útlöndum. En er raunhæft að fara að byggja upp slík kerfi núna, í landi þar sem tekst ekki einu sinni að láta strætó stoppa við Kringluna og Umferðarmiðstöðina?

Deilihagkerfið er í örum vexti. Það er mikil hagkvæmni fólgin í að samnýta bíla og tæknin gerir slíkt sífellt auðveldara. Sjálfkeyrandi bílar eru þegar komnir á göturnar og stefnir í að brátt verði þeir alvöru kostur. Þegar hægt verður að smella á hnapp á farsímanum og fimm mínútum síðar er kominn sjálfkeyrandi bíll sem ekur manni þangað sem maður þarf að fara á tíu mínútum, hver mun þá í alvöru hafa áhuga á að ganga í tíu mínútur á næstu stoppistöð, bíða þar í korter, sitja í strætó eða sporvagni í tuttugu mínútur, bíða svo í korter eftir næsta farartæki og hírast í því í hálftíma í viðbót? Og eiga þá eftir að ganga í aðrar tíu mínútur til að komast á áfangastað?

Er raunhæft að leggja léttlestir?