Skattlagningin er stóra vandamálið

Útborguð laun eru eitt. Heildarlaun eru annað. Það kom fram í sjónvarpsfréttum rétt í þessu að launatengd gjöld hafa hækkað um 60% frá aldamótum. Tekjuskattshlutfall hefur einnig farið hækkandi.

Þetta skiptir miklu um samkeppnishæfni atvinnulífsins. Og í hvað fara þeir fjármunir sem renna til opinberra aðila? Vissulega fer stór hluti þeirra í grunnþjónustu. En allt of mikið fer einnig í verkefni sem eru óþörf og/eða illa stjórnað. Milljörðum er dælt í ríkisreknar sjónvarps- og útvarpsstöðvar. Opinberum stofnunum fjölgar og sífellt stærri hluti vinnuaflsins situr á skrifstofum hins opinbera við iðju sem gjarna er vafasamt að skili samfélaginu neinum ávinningi.

Fjárfestingar á borð við að henda tugum eða hundruðum milljarða í svonefnda borgarlínu, með það að markmiði að auka notkun strætisvagna úr 8% í 12% ferða á höfðuborgarsvæðinu, sem engu máli skiptir, virðast renna í gegn án athugasemda.

Og grunnþjónustan sjálf er gríðarlega illa rekin. Besta dæmið er heilbrigðiskerfið. Öllum er ljóst að vandi Landspítalans liggur að stærstum hluta í því að aldraðir sjúklingar hírast inni á spítalanum vikum og mánuðum saman, en ættu í raun réttri að vera á hjúkrunarheimilum. Og hvernig er brugðist við þessum vanda? Jú, það er gert með því að sóa hundruðum milljarða í nýbyggingar í gamla miðbænum, á vitlausasta hugsanlega staðnum, í stað þess að fjárfesta í hjúkrunarheimilunum sem raunverulega er þörf fyrir.

Launakostnaður hár í takt við lífsgæði