Íslendingar mega ekki hagnast

Vandinn liggur í því að ráðuneytið eða ráðherrann lætur sér í léttu rúmi liggja þótt útlendingar hagnist á því að veita heilbrigðisþjónustu, en séu líkur til að samlandar þeirra hagnist á því verður að hindra það með öllum ráðum.

Þótt það kosti ríkið meiri útgjöld og kosti sjúklinga jafnvel heilsuna eru það smámunir samanborið við ávinninginn af því að koma í veg fyrir að íslenskir læknar hagnist á starfi sínu.

Dýrasta lausnin

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 20.8.2018 kl. 14:38]

Er siðferðislega réttlætanlegt að einhver geti hagnast á því ef þú veikist eða slasast?

Er það nokkuð skárra en ef þú mættir kaupa brunatryggingu á hús nágranna þíns?

(Sem vel að merkja þurfti allmargar íkveikjur til að yrði bannað á sínum tíma.)

[Þorsteinn Siglaugsson, 24.8.2018 kl. 19:17]

Er siðferðilega réttlætanlegt að einhver geti hagnast á því að veita fólki heilbrigðistþjónustu, spyrð þú.

Ég spyr þá á móti, er siðferðilega réttlætanlegt að einhver geti hagnast á því að selja fólki mat?

Ég held að samlíkingin sýni glöggt hversu kjánaleg spurning þín er.

[Guðmundur Ásgeirsson, 24.8.2018 kl. 19:27]

Ef þú værir meiddur eða veikur og hefðir ekki efni á því að uppfylla arðsemiskröfur eiganda heilbrigðisþjónustunnar, myndi þér ekki þykja spurningin kjánaleg.

Sama á við ef þú værir sveltandi vegna þess að þú hefðir hefðir ekki efni á að uppfylla arðsemiskröfur matvörukaupmanna.

En vonandi stendur þú ekki frammi fyrir slíkum vandamálum í þínu lífi og ég óska þér þess að svo verði aldrei.

[Þorsteinn Siglaugsson, 24.8.2018 kl. 22:16]

Ég verð nú að viðurkenna að ég átta mig ekki alveg á því hvert þú ert að fara. Þú virðist sumsé telja að það sé siðferðilega rangt að fólk hafi einhvern afrakstur af vinnu sinni, hvort sem hún felst í að veita heilbrigðisþjónustu eða selja matvöru. Það er ákaflega einkennileg skoðun og ég sé ekki með hvaða hætti þú getur rökstutt hana.