Hver skyldi vera rót vandans?

Framlög til Landspítalans aukast ár frá ári.

Fjármögnunin grundvallast á útreikningi meðalkostnaðar við meðhöndlun.

Verið er að byggja gríðarleg mannvirki fyrir stofnunina (á röngum stað reyndar).

Sjúklingar eru oft rangt greindir.

Afleiðingar rangra greininga eru ekki skráðar (fyrr en fréttir eru fluttar af afleiðingunum), hvort sem það er vísvitandi gert eða ekki.

Læknamistök eru mjög tíð, og oftast þögguð niður.

Áætlanagerð stofnunarinnar er í molum.

Kvartað er yfir undirmönnun.

Stéttarfélög starfsmanna virðast samt telja að fækkun vinnustunda komi ekki niður á afköstum.

Bráðadeild er yfirfull og gengur illa að koma sjúklingum þaðan á aðrar deildir, mikið til vegna þess að þær eru fullar af fólki sem ætti að vera á hjúkrunarheimilum.

Ávallt þegar vandinn er ræddur vilja stjórnendur stofnunarinnar rekja hann til fjárskorts, ekki innri flöskuhálsa eða skorts á góðu skipulagi og stjórnun.

-------------

Þetta eru nokkrar birtingarmyndir vandans. Að baki liggja væntanlega fáar, veigamiklar orsakir, sem ekki eru endilega sýnilegar á yfirborðinu.

Hér er um kerfislægt vandamál að ræða, og það verður ekki leyst nema með því að fá óháðan, til þess bæran aðila, til að greina vandamálið og finna rætur þess.

Hugur forstjóra LSH hjá aðstandendum