Spillingarmálin eru víða

Ég efast ekki um það eitt andartak að flestöll fyrirtæki sem eiga viðskipti að einhverju ráði við stjórnvöld í spilltum einræðisríkjum greiði mútur. Þau eru bara misflink að fela það.

Ég held líka að Íslendingar geti tæpast sett sig á háan hest þegar kemur að slíku. Hér felst spillingin í atkvæðakaupum stjórnmálamanna fyrir almannafé. Hvað eru Vaðlaheiðargöng og Kárahnjúkavirkjun annað en stórvaxin spillingarmál af slíkum toga.

Mér finnst ekki að ég eigi að þurfa að hafa af því sérstakar áhyggjur hverjir eiga banka og hverjir ekki. Stjórnmálamenn eiga ekki að þurfa að hafa af því áhyggjur heldur. Bankarekstur á einfaldlega að lúta sömu lögmálum og annar rekstur. Sá sem leggur fé sitt í banka á að gera það á eigin ábyrgð. Það á ekki að vera hægt að ganga í fjármuni skattgreiðenda ef illa fer í bankarekstrinum, en sú slæma venja er meginástæða þess að eigendur og starfsmenn banka græða þegar vel gengur, en þegar illa gengur lendir tapið á skattgreiðendum.

Nýir eigendur í spillingarmálum